کتاب The Study Of Language 7th Edition

در کتاب The Study of Language 7th Edition به کُنهَ زبان پرداخته شده. اولین‌های زبان مورد بررسی هستند، نه ادبیات و نه قواعد به آن‌شکل مرسوم. مبحث مورد نظر در کتاب همان است که ادبیات را به وجود آورده. کتاب با این مطلب که “صدا از کجا خارج می‌شود، نحوه شکل گیری کلمه در دهان و گفتن آن، دلیل و نحوه‌ی به وجود آمدن کلمات” آغاز می‌شود. مطلب بعدی بررسی تفاوت و شباهت‌های نحوه برقراری ارتباط میان انسان و حیوانات است. سپس آواها و هجاها تحلیل می‌شوند.

این کتاب  با این مطالبِ پایه آغاز می‌شود تا جایی که به تاریخچه شکل‌گیری کلمه و ارتباط‌‌ گیری انسان امروز می‌رسد. در این کتاب می‌خواهیم به ذات زبان پی‌ببریم. کتاب کاملا مناسب برای استفاده‌ی دانشجویان رشته‌های زبان‌شناسی، ادبیات انگلیسی و مطالعات ترجمه است.

ویژگی‌‌های ویرایش هفتم کتاب The Study of Language 7th Edition

این ویرایش تأثیرگرفته از یک نظر سنجی است که نویسنده کتاب برای اساتید رشته‌های مرتبط با این مباحث مطرح کرده‌ بود.نویسنده پس از بررسی پیشنهادات و نظرات، کتاب را غنی‌تر از پیش کرده و کاستی‌ها و نواقص را برطرف کرده و تجدید نظر در ساختمان داخلی همه‌ی فصل‌ها صورت گرفته‌است. مطالبی مانند توسعه، انسجام، توزیع مکمل، دو قطبی، عاطفی، تنفس انسان هنگام صحبت کردن، نوع ‌شناسی زبان، معنای ارجاعی، لغزش زبان و ترتیب کلمات کامل تر شدند و کتاب را آموزنده‌تر کرده‌اند. البته این حجم از مطالب با چنان لحن روان و سلیسی توضیح داده‌ شده که مخاطب به هیچ‌وجه در فراگیری یا به‌یاد آوردن مطالب به مشکل بر نخواهدخورد.

علاوه بر این‌ها، هشتاد سوال جدید برای  تقویت تحلیلی، حل‌مسئله و افزایش مهارت تفکر طراحی شده‌است. مباحثی درباره‌ی زبان‌های لولوویی، ژاپنی و… اضافه شده و مطالبی از این دست مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

ساختار کتاب The Study of Language 7th Edition

این کتاب دارای 20 فصل است که به طور کل موضوعی را مطرح و سپس موضوع هر فصل در بخش‌های کوچک‌تری مورد بررسی قرار می‌گیرد. عنوان فصول این کتاب بدین شرح است:

1. The Original of Language
2. Animals and Humans Language
3. The Sound of Language
4. The Sound Pattern of Language
5. Word Formation
6. Morphology
7. Grammar
8. Syntax
9. Semantics
10. Pragmatics
11. Discourse Analysis
12. Language and the Brain
13. First Language Acquisition
14. Second Language Acquisition/Learning
15. Gestures and Sign Languages
16. Written Language
17. Language History and Change
18. Regional Variation in Language
19. Social Variation in Language
20. Language and Culture

درباره‌ی رشته‌ی زبان‌شناسی

زبان‌شناسی (یا به انگلیسی: Linguistics) علمی است که به مطالعه و بررسی روشمند زبان می‌پردازد. در واقع، زبان‌شناسی می‌کوشد تا به پرسش‌هایی بنیادی همچون: «زبان چیست؟»، «زبان چگونه عمل می‌کند و از چه ساخت‌هایی تشکیل شده‌است؟»، «انسان‌ها چگونه با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند؟»، «زبان آدمی با سازوکار ارتباطی دیگر جانوران چه تفاوتی دارد؟»، «کودک چگونه سخن‌گفتن می‌آموزد؟»، «زبان بشر چگونه تکامل یافته‌است؟»، «زبان‌ها چه قرابتی با یکدیگر دارند؟»، «ویژگی‌های مشترک زبان‌های جهان کدامند؟»، «انسان چگونه می‌نویسد و از چه راهی زبان نوشتاری و گفتاری را واکاوی می‌کند؟»، «چرا زبان‌ها دگرگون می‌شوند؟» و… پاسخ گوید.

مطالعات زبان‌شناسی مانند بسیاری دیگر از علوم، به دو شاخه‌ی‌ نظری و کاربردی تقسیم می‌شود. زبان‌شناسی کاربردی، حوزه‌ای بینارشته‌ای بوده که بخش‌هایی از مطالعات زبانی را دربرگرفته و تمرکز آن‌ها بر کاربرد زبان است. زبان‌شناسی کاربردی، برعکس زبان‌شناسی نظری که زبان را به شکل انتزاعی بررسی می‌کند، مشکلات واقعی مرتبط با زبان و راه‌حل‌های آن‌ها را تحلیل کرده و بر کاربران زبان و شیوه‌هایی که آن‌ها زبان را به کار می‌برند، تاکید دارد.

برخی از حوزه‌های علمی زبان‌شناسی کاربردی عبارتند از آموزش زبان، زبان‌شناسی حقوقی، روان‌شناسی زبان، جامعه‌‌شناسی زبان، عصب‌شناسی زبان و فرهنگ‌نویسی.

توضیحات کلی

زبان‌شناسی نظری به تدوین الگوهای دانش زبانی می‌پردازد. حوزه‌های اصلی در زبان‌شناسی نظری شامل نحو، واج‌شناسی، صرف و معناشناسی هستند. اگرچه آواشناسی معمولاً ارتباط تنگاتنگی با واج‌شناسی دارد، اما مثل حوزه‌هایی همچون جامعه‌شناسی زبان و روان‌شناسی زبان، خارج از حوزه‌ی زبان‌شناسی نظری قرار می‌گیرد. زبان‌شناسی نظری همچنین در پی تبیین همگانی‌های زبان -Linguistic universal یا Linguistic universals- است.

فردینان دو سوسور –زبان‌شناس و نشانه‌شناس سوئیسی– در تعیین موضوع زبان‌شناسی چنین گفته است: “تنها هدف حقیقی زبان‌شناسی آن است که زبان را از درون و برای خود مورد پژوهش قرار دهد.” معنای این سخن آن است که زبان‌شناسی، زبان را همان گونه که هست و همان گونه که پدیدار می‌شود مورد بررسی قرار می‌دهد. بنابراین، پژوهشگران همچنان که در هیچ علمی نمی‌توانند ماهیت آن علم را تغییر دهند، در این عرصه نیز این امکان تغییر ماهیت زبان‌شناسی وجود نداشته و از این رو، پژوهشگران این حوزه نباید به سمت جوانب مورد پسند خود جهت‌گیری کرده یا جوانب دیگر زبان‌شناسی را بر اساس سلیقه‌ی خود کم اهمیت یا بی‌ارزش جلوه دهند.