کتاب Sociolinguistics and Second Language Acquisition Learning to Use Language in Context به بررسی زبان از
منظر زبانشناسی اجتماعی و نوشتن متون سنگین مانند پایاننامه و مطالبی ازین دست میپردازد. کوشش کتاب بر
آموزش و استفاده از زبان دوم در متنهایی ثقیلتر از انشاء و… است. با مطالعهی کتاب Sociolinguistics and Second
Language Acquisition Learning to Use Language in Context به نتیجه تعامل زبان و اجتماع پی برده و توانایی استفاده از
دانشزبانی اجتماعی در متون ثقیل ( متون ادبی به زبان دوم، پایاننامه به زبان دوم، ارائههای دانشگاهی به زبان دوم، متن
و پیکرهی متنی پژوهش و تحقیق) را پیدا خواهید کرد.
ساختار کتاب
در ابتدای کتاب Sociolinguistics and Second Language Acquisition Learning to Use Language in Context ، قوانین
نوشتن متون ثقیل از پایه یادآوری شده و سپس راه و روشهایی برای بهبود رویکرد زبانآموزان در نوشتن متون این چنینی با
در نظرگرفتن زبانشناسی اجتماعی ارائه شدهاست. محتویات کتاب Sociolinguistics and Second Language Acquisition
Learning to Use Language in Context خلاصهای منسجم، کامل و قابل فهم از مطالب مهم زبانشناسی اجتماعی و
نوشتن متون است که با لحنی روان، شما را با محتوا همراه میکند. این خصوصیات سبب میشود کتاب منبع کامل و
معتبری باشد و شما را از مطالعههای طولانی و خستهکنندهی بسیاری از تحقیقها و پژوهشها بینیاز کند.
Academic-Linguistic
علم زبانشناسی، معنا و تاریخچه
زبان شناسی علمی برای مطالعهی ریشه و بنیان زبانها بوده و اصولا به پرسشهای بنیادین پاسخ میدهد. از موارد مورد
بررسی در این علم میتوان به نحوه و دلیل شکلگیری زبان، چگونگی آموختن زبان به کودکان، تکامل زبان بشر و برقراری
ارتباط با زبان اشاره کرد.
تاریخچهی زبانشناسی
با اینکه مطالعات تخصصی دربارهی زبان به چندین قرن پیش از میلاد برمیگردد اما مفهوم جدید زبانشناسی، علمی نوپا با
قدمت صد ساله میباشد.
اولین بار، پانینی، زبانشناس هندی در سدهی پنجم پیش از میلاد دستور زبان پیشرفته و کاملی برای زبان سانسکریت به
تحریر درآورد. اما مفهوم مدرن و امروزهی زبانشناسی با انتشار کتاب “دورهی زبانشناسی عمومی” توسط
فردینان دو سوسور آغاز شد. سوسور در این کتاب بین مطالعات همزمانی و درزمانی تمایز قائل شد و بر نظام زبان تاکید
داشت.
این علم نوپا همواره در حال تکمیل شدن بوده و انقلابهای علمی زیادی به خود دیده است؛ در اولین انقلاب و نقطهی عطف
زبانشناسی، ویلیام جونز متون سانسکریت را با فارسی باستان و لاتین مقایسه کرد و دریافت که تمام زبانها از منشا
واحدی با ریشهی هندی-اروپایی شکل گرفتهاند.
چیستی و معنای زبانشناسی
شخصی که به بررسیهای زبانشناختی اشتغال داشته باشد، زبانشناس نامیده میشود. برخلاف تصور عموم، الزامی بر
فراگیری و تسلط بر چند زبان توسط زبانشناس نیست و تنها لازم است که پدیدههای زبانشناسی را باز شکافی و بررسی
کند.
زبانشناسی علمی گسترده بوده و زبان را از مناظر و جهات مختلفی بررسی میکند؛ از این رو شاخهها و زیرمجموعههای
بسیاری دارد. اگر حوزهها و حوزههای بین رشتهی این علم را در نظر بگیریم، این رشته به موارد زیر تقسیم میشود:
صرف، نحو، آواشناسی، واجشناسی، معناشناسی، کاربرد شناسی، تحلیل گفتمان، زبانشناسی تاریخی تطبیقی،
ردهشناسی زبان، جامعه شناسی زبان، روانشناسی زبان، عصب شناسی زبان، زبانشناسی قضایی، زبانشناسی
بالینی، زبانشناسی تحلیلی، زبانشناسی آموزشی و زبانشناسی تطبیقی.
از آنجایی که این علم پدیدهای پیچیده و انسانی است، در نظر گرفتن تمام جوانب مرتبط با آن به نوعی الزامی محسوب
میشود. از این رو، نیاز به مطالعهی ابعاد کاربرد شناختی، مردم شناختی، روانشناختی، نشانه شناسیک، اجتماعی،
ادبی، هنری و فلسفی نیز ضروری مینماید.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.