کتاب MASTERING THE INTERNATIONAL PHONETIC ALPHABET کتابی آموزش با موضوع آواشناسی است.
این کتاب که به زبان انگلیسی و توسط انتشارات A REGENTS PUBLICATION منتشر شده است. کتابی کم حجم، شامل
درسنامه و تمریناتی جهت آموزش الفبای جهانی آوانگاری است.
شما هم احتمالا به علائم آوانگاری (فونتیک) که در فرهنگ‌های لغت، کنار کلمات نوشته می‌شوند برخورد کرده‌اید. این علائم
کمک می‌کنند بدانیم هر کلمه چگونه باید تلفظ شو؛ علائمی که آنها را مرتبط با کلمات زبان انگلیسی می‌دانیم، اما قوانین و
علائم آوانگاری، که در کتاب MASTERING THE INTERNATIONAL PHONETIC ALPHABET به طور کامل معرفی می‌شوند،
الفبایی جهانی بوده و برای مشخص نمودن روش تلفظ کلمات در همه‌ی زبان‌ها کاربرد دارند.
واژه‌هایی که کتاب MASTERING THE INTERNATIONAL PHONETIC ALPHABET جهت معرفی و تمرین علائم آوانگاری از
آنها استفاده می‌کند؛ کلمات عمومی و روزمره‌ی پربسامد در زبان انگلیسی آمریکایی هستند.
کتاب مناسب چه کسانی است؟
هدف کتاب MASTERING THE INTERNATIONAL PHONETIC ALPHABET آشناسازی زبان‌آموزان سطح متوسط و بالاتر،
با علائم آوانگاری‌ست تا بتوانند روش تلفظ واژه‌های جدید را بیاموزند و به سطحی قابل قبول در مهارت تلفظ واژه های زبان
انگلیسی دست پیدا کنند.
کتاب MASTERING THE INTERNATIONAL PHONETIC ALPHABET می تواند به عنوان منبع آموزشی در کلاس های
درسی مرتبط با آواشناسی، زبان شناسی و آموزش مدرسین مورد استفاده قرار گیرد. این کتاب همچنین می تواند جهت
آموزش خواندن و یا نوشتن علائم آوانگاری به عنوان منبع آموزشی استفاده شود.
به دلیل وجود پاسخنامه در انتهای کتاب MASTERING THE INTERNATIONAL PHONETIC ALPHABET، زبان‌آموزان
می‌توانند این کتاب را به صورت خودآموز و بدون نیاز به معلم نیز مطالعه کنند.
ساختار کتاب
کتاب MASTERING THE INTERNATIONAL PHONETIC ALPHABET از 17 درس تشکیل شده است. هر درس دو علامت را
از میان علائم آوانگاری، معرفی کرده و تمریناتی جهت تثبیت این آموخته‌ها ارائه می دهد. تمرینات کتاب دو نوع هستند؛
تمریناتی جهت یادگیری هرچه بیشتر خواندن علائم آوانگاری و تمرینات دیگری جهت یادگیری نوشتن این علائم.
درس 6 و 9 و 14 به مرور درس های پیشین می پردازند و درس آخر دربرگیرنده‌ی آموزش تلفظ لغات ناآشناست.
درباره‌ی اهمیت آواشناسی
هدف از آموختن یک زبان جدید هرچه که باشد، زمانی میسر خواهد شد که زبان‌آموز توانایی استفاده از آن زبان به عنوان
وسیله‌ای برای برقراری ارتباط را به دست بیاورد.
کسب مهارت برقراری ارتباط به وسیله ی زبان جدید دو وجه کلی دارد؛ بیان کردن و درک کردن. زبان‌آموزان زمان زیادی را
صرف یادگیری این مهارت‌ها می‌کنند تا بیاموزند چگونه منظور و هدف گوینده و یا نویسنده را بفهمند و در مقابل چگونه مقصود
خود را به زبان جدید بیان کنند تا دیگران به درستی آن را درک و دریافت کنند.
این نیاز به بیان کردن و فهمیدن سبب می‌شود که مهارت‌های زبانی را از نظر علمی به چهار دسته تقسیم کنیم؛
مهارت‌های درک کتبی و شفاهی و مهارت‌های بیان کتبی و شفاهی؛ به این معنی که صحبت کردن، درک صحبت‌های
دیگری، نوشتن و خواندن، چهار مهارت اصلی هر زبانی هستند.
پیشرفت در این چهار مهارت نیازمند اختصاص زمان و تمرین بسیار است. به ویژه در مورد مهارت‌های شفاهی، چرا که
می‌دانیم دستگاه آوایی زبان‌ها تفاوت بسیاری با یکدیگر دارند. برای مثال صدای حرف «ع» در زبان عربی، در دستگاه آوایی
زبان فارسی وجود ندارد.
بدین ترتیب ما هرچقدر هم که دستور زبان عربی را به خوبی بشناسیم و کلمات زیادی را در ذهن خود ثبت کنیم اگر با
دستگاه آوایی زبان عربی آشنا نباشیم، قادر به فهم و درک صحبت‌های یک عرب‌زبان نیستیم و نتیجتا از بیان منظور خود نیز
ناتوان خواهیم بود.
آموختن مهارت‌های شفاهی هر زبان بدون توجه به آواشناسی ممکن نیست. چرا که زبان‌ها از آوها تشکیل شده‌اند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.