کتاب Historical Linguistics ویژه دانشجویان زبان و ادبیات انگلیسی، مدرسان این حوزه و علاقهمندان به تاریخچه زبان انگلیسی است. خوانندگان با مطالعه این کتاب آشنایی مقدماتی را با تاریخچه زبان انگلیسی پیدا میکنند.
ساختار و ویژگیهای کتاب
کتاب Oxford Historical Linguistics کتاب Oxford Historical Linguistics از چهار بخش تشکیل شده است.
- در بخش اول خلاصهای از ویژگیهای اصلی حوزهی مطالعهی زبان، مانند اصول، دغدغههای اساسی و مفاهیم کلیدی پژوهش ارائه شده است. متن کتاب بهگونهای نوشته شده تا برای افرادی که هیچ دانشی در این حوزه ندارند، قابلفهم باشد.
- بخش دوم یعنی Reading، شامل 8 درس و ۲۱ نوشته کوتاه است که در انتهای آن سؤالاتی مرتبط با همان reading وجود دارد.
- بخش سوم از References مجموعهای از مرجعهای مشروح در ۸ درس است.
- بخش چهارم و آخر Glossary است که به توضیح اصطلاحات فنی و مهم این حوزه به زبانی ساده، پرداخته است.
زبانشناسی چیست؟
زبانشناسی علمی است که به مطالعهی زبان پرداخته و به سوالات بنیادی مانند چیستی زبان، چگونگی ساخت واژگان، چگونگی ارتباطات به وسیلهی زبان، چگونگی شکلگیری زبان و نحوهی تکامل آن و… پاسخ میدهد.
زبانشناسی شامل تجزیهوتحلیل جنبههای مختلف زبان بوده و انواع مختلفی از روشهای مطالعه، مدلسازی، نظریهها، مطالعات آوایی، واجشناسی، صرف، نحو، معناشناسی و… را تشریح میکند.
پیشینهی زبانشناسی به زمان پانینی- یکی از زبانشناسان هند باستان که دستور زبان کاملی برای زبان سانسکریت نوشت و در سدهی پنجم پیش از میلاد میزیست- برمیگردد. اما زبانشناسی مدرن از مطالعات فردینان دوسوسور و از کتاب دورهی زبانشناسی عمومی نشئت گرفته است. همچنین در سال ۱۹۵۰ نظریاتی که نوام چامسکی ارائه کرد در این رشته تحولی انقلابی پدید آورد و به پیدایش دستور زایشی منجر شد.
تاریخچهی زبانشناسی
با اینکه مطالعات تخصصی دربارهی زبان به چندین قرن پیش از میلاد برمیگردد اما مفهوم جدید زبانشناسی، علمی نوپا با قدمت صدساله است.
اولینبار، پانینی، زبانشناس هندی در سدهی پنجم پیش از میلاد دستور زبان پیشرفته و کاملی برای زبان سانسکریت به تحریر درآورد اما مفهوم مدرن و امروزهی زبانشناسی با انتشار کتاب “دورهی زبانشناسی عمومی” توسط فردینان دو سوسور آغاز شد. سوسور در این کتاب بین مطالعات همزمانی و درزمانی زبان تمایز قائل شد و بر مطالعهی نظام زبان تاکید داشت.
این علم نوپا همواره در حال تکامل بوده و انقلابهای علمی زیادی به خود دیده است؛ در اولین انقلاب و نقطهی عطف زبانشناسی، ویلیام جونز متون سانسکریت را با فارسی باستان و لاتین مقایسه کرد و دریافت که تمام زبانها از منشأ واحدی با ریشهی هندی-اروپایی شکلگرفتهاند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.