نشان سرخ دلیری

هنری فلمینگ، قهرمان این داستان نشان سرخ دلیری، جوانی جویای نام است که برای کسب افتخار ، چشم خود را به اشک ها و ناله های مادر می بندد و راهی میدان جنگ می ود اما در همان ابتدای راه در می یابد که مسیر های اشتباهی را در پیش گرفته است. حالا در میان جهنمی از آتش و گلوله ، نه راه پس می داند و نه راه پیش. برخلاف قصه های جنگ ، نویسنده ی این کتاب در پی خلق قهرمان جنگی نیست. قهرمان او یک جوان بزدل است که همچون گربه ای در کوچه بن بست دندان هایش را نشان سگ می دهد. اهمیت کتاب نشان سرخ دلیری در توصیف های دقیق و بی پرده از واقعیت های میدان جنگ است.

لایه ای از مه غلیظ از سطح زمین سرد در حال بالا اومدن بود. طلوع آفتاب، اردو گاهی از سربازان ارتش فدرال را برروی تپه ها عیان ساخت . آن ها در طول شب گذشته مشعل های آتش دشمن را در دوردست دیده بودند و امید آن می رفت که امروز وارد عمل شوند.

سرباز قد بلندی که برای شستن پیراهنش به کنار رودخانه رفته بود، موقع برگشتن ، آن را مثل پرچم در هوا تکان داد و به هم رزمانش گفت : « همین الان با خبر شدم که فردا مطمئنا حرکت می کنیم . قراره بریم بالای رودخونه و از یه راه میان بر ، دشمن را از پشت غافلگیر کنیم.